رابطه هوش هیجانی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

طرح مسأله: هدف این پژوهش شناخت رابطه هوش هیجانی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهشهای همبستگی و نمونه پزوهش شامل 100 دانشجوی ساکن خوابگاه دانشگاه علوم بهزیستی بودند که به روش تصادفی خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از مقیاس هوش هیجانی تجدیدنظر شده شاته (mseis) و مقیاس تاب آوری کونور ودیویدسون (cd-risc)استفاده شد. برای تحلیل داده ها، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندمتغیری همزمان به کاربرده شد. یافته ها: نمره کلی هوش هیجانی و خرده مقیاسهای هوش هیجانی( ادراک و ابراز هیجانات، تنظیم هیجانات، بهره جویی از هیجان و اداره کردن هیجان) با تاب آوری رابطه مثبت و معنی دار نشان دادند(01/0( p<. خرده مقیاس ادراک و ابراز هیجانات(0001/0p<) و خرده مقیاس تنظیم هیجانات به طور معنی داری تاب آوری را پیش بینی کردند(01/0 p<). خرده مقیاسهای هوش هیجانی توانستند 41% از واریانس تاب آوری را پیش بینی کنند(0001/0p<). نتیجه گیری: هر چه هوش هیجانی بالاتر باشد احتمال تاب آوری دانشجویان در برابر شرایط پرخطر، بیشتر است.